Ήταν οι μέρες βλέπεις που όλοι είχαν και από κάτι να (σου) πουν, κάποια ευχή, κάποια απόφαση ή κάποιο όνειρο. Ήταν οι μέρες που το επέτρεψαν.
Να σου πω, μονάχα ένα - δικό μου, κρυφό. Όχι όνειρο, όχι ευχή. Ελπίδα.
Να φύγω. Μακριά, όχι από εδώ, αλλά από την παράνοια, την ανυπέρβλητη βλακεία, την εμετική αηδία που μαζεύεται στο στόμα μου.
Δεν μπορώ μα δεν πειράζει.
Έμαθα να πολεμώ για όσα αγαπώ.
Κάποια βράδια ξέρεις ακόμα σε σκέφτομαι, αναρωτιέμαι αν το κάνεις και εσύ - πόσο γελοίο το ψέμα μας τελείωσε τόσο καιρό πριν.
Ζωή τυλιγμένη στις φλόγες όμως δίχως φως.
Δεν θα ήθελα να σε έβλεπα ξανά - δεν χρειάζεται.
Ας κρατήσουμε ό,τι έγινε για μας, ένα τελευταίο μυστικό, τόσα είχαμε.
xoxo,
FluffyUnicorn
No comments:
Post a Comment