Burning Butterflies

Πριν φύγω, μου είχες πει πως αυτό που θα σου λείψει περισσότερο, τώρα πια που η ιστορία αυτή τελείωσε, είναι το να είσαι ερωτευμένος.

Όχι αυτή. Όχι το γαμήσι - όσο καλό κι αν ήταν. Ο έρωτας μόνο.

Πόσο συμφώνησα.

Έμοιαζε λες και το έκανες επίτηδες, λες και μου κάρφωνες ένα μαχαίρι στην καρδιά και το γυρνούσες σε κάθε σου λέξη.

Πόσο μου έχει λείψει, δεν ξέρεις.

Όχι το να είμαι ερωτευμένος - αυτό είμαι διαρκώς - αλλά το να έχω κάποιον γύρω μου που να είναι και αυτός ερωτευμένος.

Όχι έτσι μέτρια, όχι έτσι συμβιβασμένα όπως συνηθίζεται.

Να είναι αυτός ο έρωτας που δεν έχει αρχή μα έχει τέλος. Την αρχή δεν την βλέπεις, δεν την γνωρίζεις, δεν μπορείς να την προσδιορίσεις λόγω της δύναμης του. Το τέλος από την άλλη το ξέρεις, το γνωρίζεις πως θα έρθει γιατί αυτός ο έρωτας σας καίει και τους δύο - αργά ή γρήγορα θα σας αφήσει σακάτηδες και καμένους.

Μα δεν θέλετε να φύγετε. Ο φόβος κάηκε και αυτός και θέλετε να μείνετε εκεί, να χορέψετε γυμνοί αγκαλιά ανάμεσα στις φλόγες. Χωρίς περιορισμούς ή δικλείδες ασφαλείας. Χωρίς μέτρα και σταθμά, αντίβαρα ή ανταλλαγές. Χωρίς συμβιβασμούς ή πρέπει.

Δεν σας νοιάζει.

Οι φλόγες σας μάγεψαν και σας τραβούν όπως το φως τις νυχτοπεταλούδες.

Να μη σας νοιάζει ρε. Να καείτε ή να μην χορέψετε καθόλου. Όχι άλλες μετριότητες σας παρακαλώ.

Αλλιώς πείτε το εξαρχής πως φοβάστε, δεν έχετε μεγαλώσει αρκετά ακόμα για αυτό, πως δεν θέλετε. Μην παίξετε και στο πρώτο κάψιμο τρέξετε να κρυφτείτε.

Αφεθείτε, η φωτιά θα σας κάψει, ναι, μα δεν πειράζει -

Τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από έναν άνθρωπο από έρωτα καμένο.

xoxo,
FluffyUnicorn

P.S.: Κι αν εσύ έχεις πάλι κάτι να πεις, τι κρίμα, τόσα είδες για να πιστεύεις δυστυχώς ακόμα τα ίδια.