Γύρω μας διαρκώς πολλά συμβαίνουν αλλα ασήμαντα αλλα σημαντικά. Άλλοτε θεωρούμε πως όλοι μας προσέχουν και άλλοτε όχι. Και άλλοτε εμείς προσέχουμε τους πάντες γύρω μας και άλλοτε κανέναν.
Και οι άνθρωποι γύρω μας είναι εκατοντάδες. Φτωχοί, πλούσιοι, παντρεμένοι, singles, υγιείς, άρρωστοι, τρελοί, εκκεντρικοί, διαφορετικοί, τυφλοί.
Και προφανώς (όπως φαίνεται απ’τον τίτλο) σε αυτό το τελευταίο θα μείνουμε. Τι είναι αυτο που κάνει έναν άνθρωπο τυφλό..? Είναι απλά μια θλιβερή πάθηση που είτε γεννιέται κανείς με αυτή είτε την αποκτά στην πορεία..? Ναι. Εν μέρη η τύφλωση θα μπορούσε να είναι αυτό το πράγμα. Μα υπάρχει και ένα άλλο είδος ” τύφλωσης”. Το να βλέπεις αλλα μην βλέπεις τίποτα. Και με αυτό το είδος τύφλωσης γεννιόμαστε όλοι ανεξαιρέτως. Και κάποιοι απο εμάς μαθαίνουμε πως να ξεπεράσουμε αυτή την πάθηση αν και οι περισσότεροι δεν το καταφέρνουμε ποτέ. Τουλάχιστον όχι για πάντα.
Τι ακριβώς σημαίνει το “να βλέπεις αλλα μην βλέπεις τίποτα” θα αποφύγω να το εξηγήσω με θεωρίες. Για την ώρα τουλάχιστον. Ας δούμε ένα παράδειγμα όμως.
Έχουμε τον Γιάννη και την Μαρία. Είναι μαζί ένα χρόνο τώρα, αλλα τελευταία ο Γιάννης δεν περνάει πολύ καλά σε αυτή τη σχέση γιατί πιστεύει πως η Μαρία κάτι του κρύβει ή θέλει να χωρίσουν. Μερικές μερες τώρα, η Μαρία δεν τον έχει πάρει τηλέφωνο και δεν έχουν βρεθεί. Πριν απο αυτό δεν είχαν βρεθεί για μέρες γιατί η Μαρία, όπως έλεγε, είχε εξεταστική και έμενε μέσα για να διαβάσει. Ο Γιάννης ενοχλήθηκε αλλά έκανε πίσω, αφήνοντας την Μαρία στην ησυχία της να διαβάσει. Αλλα νευρίασε μαζί της όταν μίλησαν σήμερα και του είπε πως θα έβγαινε με φίλες και τα σχετικά.
Και τώρα υποθέτω πως δεν βλέπετε τι σχέση μπορεί να έχει αυτη η ιστορία με όσα είπα πριν. Μα έχει γιατί ο Γιάννης “πάσχει” απο αυτό το είδος τύφλωσης που ανέφερα πριν. Ξεχνά πως ο ίδιος σπανίως έπαιρνε τηλέφωνο την Μαρία, σε κάθε του εξεταστική την αγνοούσε και συχνά προτιμούσε να βγαίνει με φίλους του παρά μαζί της παρόλο που μπορεί να είχαν μέρες να βρεθούν. Και αυτο ακριβώς είναι η τύφλωση για την οποία μιλάω.
Τυφλό δεν σε κάνει μόνο το να μη μπορείς να δεις, αλλά το να βλέπεις μόνο αυτά που βολεύουν την πραγματικότητα που θες να πιστέψεις. Ο Γιάννης πιστεύει πως η Μαρία έχει κάτι μαζί του ή κάτι να κρύψει και έτσι όσα κάνει τα ερμηνεύει με μοναδικό παράγοντα ακριβώς αυτό χωρίς να βλέπει τι έχει κάνει ο ίδιος σε παρόμοιες καταστάσεις ή έστω τα πράγματα και απο την πλευρά της Μαρίας.
Και η επόμενη σκέψη νομίζω πως είναι τουλάχιστον τρομακτική. Πόσες φορές το κανουμε αυτό στη ζωή μας..? Πόσες φορές έχουμε ρίξει το φταίξιμο σε άλλους επειδή μας βόλευε, χωρίς να δούμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί..?
Και δεν είναι μόνο αυτό. Πόσες φορές θεωρούμε σωστό κάτι που κάνει κάποιος που συμπαθούμε ή κατι που κάνουμε εμείς οι ίδιοι ενώ αν το κάνει κάποιος που δεν συμπαθούμε το θεωρούμε λάθος..? Πόσες φορές θεωρούμε πως αυτά που μας αρέσουν είναι τα καλύτερα ή τα ομορφότερα..? Πόσες φορές οι σκέψεις μας και οι ιδέες μας είναι οι πιο σωστές και δεν επιδέχονται καμία αμφιβολία..? Αμέτρητες, αν όχι πάντα.
Και έτσι καταλήγουμε - τόσο τραγικά - να βλέπουμε χωρίς να βλέπουμε απολύτως τίποτα. Γιατί απλά μας βολεύει αυτη η κατάσταση, μας βολεύει το να μην χρειάζεται να αμφιβάλλουμε. Και κάπου εδώ θα κλείσω με ένα ρητό που είπε κάποιος του οποίου το όνομα μου διαφεύγει αυτη τη στιγμή:
Αν αυτο που βλέπεις ταιριάζει απόλυτα στην πραγματικότητα που θες να πιστέψεις τοτε.. ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!
xoxo,
FluffyUnicorn
FluffyUnicorn
P.S.: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, να ενημερώσω πως η ιστορία είναι φτιαχτή και δεν έχει να κάνει με κανένα Γιάννη που ξέρω και τα έχει με κάποια Μαρία και έχουν περάσει παρόμοια φάση.
(Originally posted on the Tumblr edition of the blog)
