Δεν ξέρω.
Ίσως και να μην έχω κάνει τίποτα τρελό. Από την άλλη ίσως και να μην έκανα ποτέ μου κάτι λογικό - ποιος ξέρει.
Μάλλον το πιο τρελό είναι πως αγάπησα και ποτέ μου δεν πίστεψα. Όχι σε κάποιον Θεό - πως να πιστέψω εξάλλου σε κάτι που θεωρεί την ύπαρξη μου αμάρτημα.
Δεν πίστεψα σε τίποτα, σε κανένα δεδομένο σύστημα, σε κανένα παραχωρημένο κατασκεύασμα και ούτε ποτέ έκλεισα τα μάτια μου μπροστά σε οτιδήποτε αρνητικό απλά γιατι βόλευε την περιορισμένη αντίληψη και κατανόηση που είχα για τον κόσμο.
Για αυτό και ποτέ δεν μέτρησα τίποτα. Εσύ ζούσες και ζεις στον κόσμο που ένα και ένα ισούται με δυο, εγώ αυτή την πράξη την είδα να ισούται με ν, όπου ν τείνει στο άπειρο.
Και εγώ ακόμα δεν είμαι ένα, αλλά χιλιάδες όπως και εσύ εξάλλου. Είπαμε ψέματα στους εαυτούς μας πως είμαστε - ή έστω μπορούμε να γίνουμε - ένα ολόκληρο ενώ είμαστε εκατομμύρια πανέμορφα κομμάτια.
Και προτίμησα στη ζωή μου αυτά τα κομμάτια να τα αφήνω - "επιλεκτικά" - σε κάθε πράξη που βρέθηκε στον δρόμο μου και στην πορεία να μαζεύω κι άλλα.
Για αυτό πονάω μικρό μου. Γιατί η μοναδική μονάδα μέτρησης στην οποία πίστεψα - ο χρόνος - είναι αμείλικτη και ανεπαρκής για να φροντίσω όλα όσα άφησα ή πήρα.
Κι αν μερικές φορές με βλέπεις να χάνομαι μη με παρεξηγείς, έφυγα για λίγο για να ανατρέξω σε όλα αυτά.
Κάτι έρωτες από εδώ, κάτι χαρές και λύπες, κάτι πηδήματα και ξενύχτια, κάτι εγωισμοί από εκεί, δεν θα μου πάρει πολύ -
μονάχα ακόμα μια ζωή.
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S.: Εσένα πιο είναι το πιο τρελό που έχεις κάνει..? Πέρα από το να ενδώσεις στους φόβους σου..?
