Σε αυτά τα παιχνίδια πρέπει να ξέρεις πως κερδίζεις ή χάνεις, ανάλογα πάντα με το πως θα παίξεις τα χαρτιά στο χέρι σου.
"Και θα τον κάνουμε να σε θέλει, να με θυμηθείς" μου λες εκείνο το βράδυ και εγώ γελάω. "Μα δεν θέλω, κατάλαβε το, πρέπει να του εξηγήσω, δεν γουστάρω να νομίζει λάθος πράγματα" "Μην είσαι μαλάκας, είναι το μόνο χαρτί που έχεις στο χέρι σου, μην το πετάξεις έτσι"
Γιατί? Γιατί θα χάσω. Ίσως όμως και να κερδίσω. Ποιος ξέρει..? Σε αυτά τα παιχνίδια πρέπει να ξέρεις πως κερδίζεις ή χάνεις αλλά δύσκολα προβλέπεις τα - και βαρέθηκα.
Πλέον απλά βρίσκομαι να παίζω και να κυνηγάω πράγματα που αμφιβάλω αν τα θέλω. Τίποτα δεν με εξιτάρει πλέον, ούτε καν εσύ. Κουράστηκα πια να βλέπω πράξεις παιδιάστικες - που ξέρεις καλά πως θα γυρίσουν boomerang - να ακούω αντίλογους παντού - αν και τόσο εύκολα θα προσφέρω και τον δικό μου κάθε φορά - και να βλέπω ένα κόσμο να αλλάζει παράλογα, να τοποθετείται δυσανάλογα στις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Βαρέθηκα να τρέχω, να τρέχω να προλάβω εσένα, το party της Παρασκευής και εκείνο της Τετάρτης, το deadline της σχολής, την ημερομηνία που τόσο έμαθα να απεχθάνομαι. Γιατί υπάρχουν τόσα να δεις, τόσα να κάνεις, τόσα να γνωρίσεις και άλλα τόσα να αποφύγεις.
Σε ένα κόσμο που διαρκώς βρίσκεται μάχεται για να σε πείσει πως ξέρει καλύτερα - γνωρίζει το σωστό γιατί έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι. Μα δεν με νοιάζει το σωστό γλυκό μου, εγώ πάντα έψαχνα το λάθος - ακόμα το ψάχνω, εκείνο το τεράστιο που θα στείλει την ύπαρξη μου ξανά σε μια ξέφρενη τροχιά μακριά από αυτόν τον κόσμο που τρώει τα παιδιά του - ενώ τόσο εύκολα κηρύττει αξίες που, συγγνώμη αλλά, εγώ δεν τις είδα πουθενά στην πράξη - και θα με πετάξει στον κόσμο που κατασπαράζει ο ένας τον άλλον, δίχως ενοχές και τύψεις αλλά με πάθος και μανία.
Γιατί μου έλειψε το πάθος που καίει σαν την φωτιά, αυτή η αχαλίνωτη μανία που σε κυριεύει κάθε φορά που ανοίγεις τα μάτια σου. Τα δάκρυα που κυλάνε σαν ποτάμι, οι κραυγές εκείνες που ξυπνούν και την πιο κρυφή επιθυμία, το γέλιο που μπορεί να φωτίσει ολόκληρη την πόλη.
Μα όπως όλα τα χρήματα στον κόσμο, δεν θα μπορέσουν ποτέ να διορθώσουν όλα τα λάθη σε σωστά, έτσι τελικά ούτε όλη η φωτιά στον κόσμο δεν θα τυλίξει στις φλόγες τις καρδιές μας.
Το μόνο που μου μένει είναι ένα ακόμα ποτό, έτσι για να με διασκεδάσει λίγο - τόσο τραγικά πια.
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S. Το κομμάτι "Μα όπως όλα τα χρήματα...στις φλόγες τις καρδιές μας." είναι εμπνευσμένο από το "Don't Tell me That It's Over" της Amy MacDonald.
"Και θα τον κάνουμε να σε θέλει, να με θυμηθείς" μου λες εκείνο το βράδυ και εγώ γελάω. "Μα δεν θέλω, κατάλαβε το, πρέπει να του εξηγήσω, δεν γουστάρω να νομίζει λάθος πράγματα" "Μην είσαι μαλάκας, είναι το μόνο χαρτί που έχεις στο χέρι σου, μην το πετάξεις έτσι"
Γιατί? Γιατί θα χάσω. Ίσως όμως και να κερδίσω. Ποιος ξέρει..? Σε αυτά τα παιχνίδια πρέπει να ξέρεις πως κερδίζεις ή χάνεις αλλά δύσκολα προβλέπεις τα - και βαρέθηκα.
Πλέον απλά βρίσκομαι να παίζω και να κυνηγάω πράγματα που αμφιβάλω αν τα θέλω. Τίποτα δεν με εξιτάρει πλέον, ούτε καν εσύ. Κουράστηκα πια να βλέπω πράξεις παιδιάστικες - που ξέρεις καλά πως θα γυρίσουν boomerang - να ακούω αντίλογους παντού - αν και τόσο εύκολα θα προσφέρω και τον δικό μου κάθε φορά - και να βλέπω ένα κόσμο να αλλάζει παράλογα, να τοποθετείται δυσανάλογα στις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Βαρέθηκα να τρέχω, να τρέχω να προλάβω εσένα, το party της Παρασκευής και εκείνο της Τετάρτης, το deadline της σχολής, την ημερομηνία που τόσο έμαθα να απεχθάνομαι. Γιατί υπάρχουν τόσα να δεις, τόσα να κάνεις, τόσα να γνωρίσεις και άλλα τόσα να αποφύγεις.
Σε ένα κόσμο που διαρκώς βρίσκεται μάχεται για να σε πείσει πως ξέρει καλύτερα - γνωρίζει το σωστό γιατί έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι. Μα δεν με νοιάζει το σωστό γλυκό μου, εγώ πάντα έψαχνα το λάθος - ακόμα το ψάχνω, εκείνο το τεράστιο που θα στείλει την ύπαρξη μου ξανά σε μια ξέφρενη τροχιά μακριά από αυτόν τον κόσμο που τρώει τα παιδιά του - ενώ τόσο εύκολα κηρύττει αξίες που, συγγνώμη αλλά, εγώ δεν τις είδα πουθενά στην πράξη - και θα με πετάξει στον κόσμο που κατασπαράζει ο ένας τον άλλον, δίχως ενοχές και τύψεις αλλά με πάθος και μανία.
Γιατί μου έλειψε το πάθος που καίει σαν την φωτιά, αυτή η αχαλίνωτη μανία που σε κυριεύει κάθε φορά που ανοίγεις τα μάτια σου. Τα δάκρυα που κυλάνε σαν ποτάμι, οι κραυγές εκείνες που ξυπνούν και την πιο κρυφή επιθυμία, το γέλιο που μπορεί να φωτίσει ολόκληρη την πόλη.
Μα όπως όλα τα χρήματα στον κόσμο, δεν θα μπορέσουν ποτέ να διορθώσουν όλα τα λάθη σε σωστά, έτσι τελικά ούτε όλη η φωτιά στον κόσμο δεν θα τυλίξει στις φλόγες τις καρδιές μας.
Το μόνο που μου μένει είναι ένα ακόμα ποτό, έτσι για να με διασκεδάσει λίγο - τόσο τραγικά πια.
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S. Το κομμάτι "Μα όπως όλα τα χρήματα...στις φλόγες τις καρδιές μας." είναι εμπνευσμένο από το "Don't Tell me That It's Over" της Amy MacDonald.
