Sunday 1 February 2015

Δραπετεύσεις

Και να μάθεις να φεύγεις. Όπως διάβαζα, από αγκαλιές κενές, από εκεί που δεν υπήρξες ποτέ πραγματικά.

Μη φοβάσαι άλλο. Η εποχή των φόβων τελειώνει όταν εσύ διαλέξεις.

Να φεύγεις γαμώτο. Να φεύγεις κι ας πονάει κι ας γίνεσαι κακός, δεν πειράζει. Κάψε επιτέλους ό, τι δεν αξίζει.

Δεν είναι ντροπή να ξέρεις να φεύγεις, δεν είναι αδυναμία. Είναι κατάθεση ψυχής. Θέλει δύναμη για να φύγεις ρε, θέλει κότσια και κουράγιο. Μπορεί να πιστεύεις πως εσύ δεν τα έχεις - μάλλον θα εκπλαγείς όταν θα κάνεις το πρώτο βήμα.

Φεύγοντας, μην κοιτάξεις πίσω, όχι άλλα δακρύβρεχτα "τα λέμε", όχι άλλοι μακρόσυρτοι αποχαιρετισμοί συνοδευόμενοι με μπόλικα μισόλογα και σχετικές παιδιάστικες αηδίες. Δεν υπάρχει λόγος, φύγε και άσε μονάχα καμμένη γη.

Δεν ανήκεις εκεί ρε, τι σε τρομάζει, πες μου.

Να φεύγεις για το γαμώτο πια. Από εκεί που ζεις, σε αναζήτηση κάτι καινούργιου, από όπου έχεις βολευτεί μα δεν γελάς ακόμα, να φεύγεις από ανθρώπους και μέρη όσα χρόνια κι αν έχεις να μετρήσεις παρέα τους. Trivial things. Ο χρόνος είναι άχρονος μικρέ.

Να φεύγεις από εκεί που πρέπει να συμβιβάσεις τον εαυτό σου με κάτι λιγότερο από αυτά που θες και είσαι - κάπου εκεί, έξω από την παγίδα που έστησες για τον εαυτό σου, υπάρχει και εκείνο το μέρος που δεν θα χρειαστείς κανένα συμβιβασμό. Δεν χρωστάς σε κανέναν τίποτα ρε, κατάλαβε το.

Να μάθεις να φεύγεις από εκείνους τους φίλους που αποδείχτηκαν φίδια, από τις σχέσεις που πια δεν ακουμπάνε οι πατούσες όταν κοιμάστε. Να αφήνεις πίσω εκείνες τις σχέσεις, "σχεσούλες" που είναι κάτι λιγότερο από αυτό που επιθυμείς γιατί θες απλά να καλύψεις την ανασφάλεια σου. Ξέρεις από αυτά που ονομάζεις σχέση μα τα παίρνεις με αντάλλαγμα την ελευθερία σου και τα θέλω σου.

Να φεύγεις ρε κι ας μοιάζει να σου χαρακώνουν την καρδιά κι ας αγαπούσες κάποτε αυτό που αφήνεις - ειδικά από εκεί να φεύγεις, από τους έρωτες που πια έχουν σβήσει.

Να φεύγεις από όσα σε αηδιάζουν, τώρα που μπορείς, μην καταλήξεις και εσύ σε ένα σπίτι άσπρο με έπιπλα από το ΙΚΕΑ, μια δουλειά, μια "σχεσούλα" και κάμποσα μπουκάλια αγκαλιά τις νύχτες.

Δεν ζει κανείς χωρίς να φεύγει αλήθεια.. Και τα αγάλματα, ακόμη κι αυτά, τη νύχτα δραπετεύουν.

Ας μη το πρόσεξες εσύ ποτέ - το είδα εγώ για σένα.

xoxo,
FluffyUnicorn

P.S.: Μάθε να μένεις μόνο εκεί που θες, αντέχεις και έχεις τα κότσια να δώσεις κάθε σπιθαμή της ψυχής σου - οτιδήποτε άλλο δεν αξίζει.