Sunday 26 October 2014

Back to That Church's Back Room #5


Μην πονάς ρε, σκέφτομαι.

Μα δεν είναι πόνος, είναι κενό. Ενα μεγάλο κενό εκεί που θα έπρεπε να είναι τόσα άλλα. Μα δεν είναι.

Θα τρελαθώ ρε, τίποτα δεν το γεμίζει. Μόνο παροδικά. Με ξεγελαω αδειάζοντας μέσα του σκουπίδια για να το καλύψω. Εν τέλη αυτά σαπίζουν και μένει πάλι το κενό με μπόλικη βρώμα.

Πολλά σκουπίδια όμως. Σαν χωματερή. Πλέον δεν υπάρχει χώρος για κάτι ουσιαστικό.

Και θες να τα κάψεις όλα μα δεν μπορείς.

Φοβάσαι.

Φοβάσαι πως θα καείς και εσύ.

xoxo,
FluffyUnicorn

Thursday 23 October 2014

Ωδή στον Ξεπουλημένο Έρωτα


Η πρώτη σκέψη είναι ντροπή. Ντροπή σε αυτόν που πρώτος το ξεστόμισε, ντροπή σε αυτόν που μάλλον μες στον πόνο του το αναπαρήγαγε.

Μην κρατήσεις κανένα "σ'αγαπώ" για σένα ή για τον μεγάλο έρωτα που πιστεύεις πως θα σου ξεπηδήσει στην επόμενη γωνία. Μη διατηρήσεις τη σάρκα σου αχρησιμοποίητη και καθαρή για να τη χαρίσεις σε αυτόν τον ένα, μεγάλο έρωτα. Και τη καρδιά σου ταλαιπώρησε την και ξεφτίλισε τη, πέτα τη στις λάσπες και κάρφωσε της μαχαίρια, ακόμα κι αν στο τέλος ό, τι σου μείνει δεν είναι παρά ξεχαρβαλωμένα συναισθήματα.

Πάντα στη ζωή σου να θυμάσαι να ψάχνεις αυτούς τους ανθρώπους, να ακούς το "σ'αγαπώ" από αυτούς που πολλάκις το ένιωσαν και το είπαν και όχι από εκείνους που το φύλαξαν για τον έρωτα που αξίζει.

Επειδή κάθε έρωτας και κάθε "σ'αγαπώ" που νιώθεις αξίζει.

Ας σου έμαθαν αλλιώς, δεν πειράζει. Κάτι σου είπαν για πρωτιές, μοναδικότητες και αποκλειστικότητες - ΑΗΔΊΕΣ.

Τι πιο δυνατό γελοίε από εκείνο το "σ'αγαπώ" που ξεστομίζεται από χείλη που το έχουν ψιθυρίσει εκατοντάδες φορές, ρίχνοντας κάθε φορά τον εγωισμό ένα σκαλοπάτι πιο κάτω, ξορκίζοντας τον στη λήθη..? Αυτό είναι ανόθευτο "σ'αγαπώ" μαλάκα, αυτό που πια υπάρχει δίχως ίχνος εγωισμού, που δεν είναι ανάκατο με φίλτρα, νευρώσεις ή παιχνίδια. Το "σ'αγαπώ" που θα σου πουν μόνο αυτοί που δεν δείλιασαν να εναποθέσουν όνειρα και ελπίδες σε αυτό - χωρίς υπεκφυγές.

Αυτά είναι συναισθήματα, ξεχαρβαλωμένα, πονεμένα και αθεόφοβα. Αφού ο όποιος Θεός όταν τα είδε τα φοβήθηκε.

Αυτός είναι ο έρωτας ηλίθιε, ξεπουλιέται, χαρίζεται αλλά ποτέ δεν πουλιέται. Ο έρωτας και η αγάπη δεν μετριούνται ούτε ζυγίζονται, ούτε υπολογίζονται σε αποστάσεις, χώρους ή χρόνους.

Όλα τα άλλα δεν είναι παρά τετριμμένα δημιουργήματα για να κρύψουν τη δειλία ενός μέτριου μυαλού και μιας μετριοπαθούς καρδιάς.

Τι με ενδιαφέρει εμένα να μπλέξω μαζί σου, αφού το "σ'αγαπώ" το κρατάς για τον μεγάλο έρωτα οπότε δεν μπορείς και δεν ξέρεις να το δώσεις και σε μένα μικρέ.

Προτιμότερος ο ξεπουλημένος έρωτας και οι προβαρισμένοι οργασμοί - και λίγο με νοιάζει η ικανότητα σου να πηδιέσαι, μα δίνοντας τα "σ'αγαπώ" σου σε κάθε έρωτα, όσο μεθυσμένο ή στιγμιαίο, τόσο περισσότερο έμαθες να δίνεσαι ολοκληρωτικά όταν γαμιέσαι.

Τιμή και δόξα λοιπόν στον έρωτα και στην αγάπη που θυσιάστηκαν σε μερικά κρεβάτια, που αναλώθηκαν στα σοκάκια της πόλης, που κάηκαν γιατί αφέθηκαν στο πάθος τους.

Τι να την κάνει κανείς την αγάπη που κοιτάει αφ'υψηλού, που το παίζει υπεράνω του ίδιου της του εαυτού..?

Εν τέλη κατά διαόλου πάμε γιατί ξεχάσαμε να αγαπάμε. Έπρεπε βλέπεις ακόμα και αυτό να το φέρουμε να περιστρέφεται γύρω μας και να αφορά τον εγωισμό μας. Έπρεπε τρομαγμένοι να μειώσουμε την αγάπη σε μετριότητες μήπως και γλυτώσουμε και φύγουμε με τον εγωισμό άθικτο και τη ψυχή αλώβητη.

Κι αν θες εσύ να γλυτώσεις δεκτό, αλλά σε παρακαλώ άσε εμένα το τσόλι και πάψε επιτέλους να μου τρίβεις τα κούφια συναισθήματα και τις αρρωστημένες ιδεολογίες σου στη μούρη. Φιλοσοφίες με δόγματα που σου επιβάλουν να πιστεύεις σε σένα και μόνο σε σένα - και ναι πίστεψε σε σένα όχι γιατί κάποιος σου το επιβάλει αλλά γιατί είναι η μόνη λογική απόρροια στη ζωή σου και γιατί σ'αγαπάω ρε, με όλη μου τη καρδιά και όλη μου τη ψυχή, γιατί για μένα είσαι - το κάθε εσύ που αγαπώ - το πιο όμορφο, το πιο μοναδικό και απίστευτο πλάσμα και ακόμα και αυτές οι λέξεις είναι υποτιμητικές για να σε περιγράψουν.

Σε αγαπάω αλλά δεν εξαρτώμαι από σένα, δεν είσαι ο μεγάλος έρωτας, είσαι ο έρωτας που νιώθω τώρα και δεν με απειλείς, δεν σε φοβάμαι μιας και συνειδητά εναποθέτω τη καρδιά μου στα χέρια σου και πάντα θα την έχεις ακόμα κι αν εσύ φύγεις ή αν εγώ τη δώσω και σε κάποιον ακόμα.

Ολόκληρη και πληγωμένη ταυτόχρονα θα είναι μα ποτέ της λίγη ή μισή, πάντα ατόφια και ειλικρινής.

Κι αν ποτέ ο χρόνος τα φέρει έτσι και σε έχω βγάλει από τη ζωή μου, να θυμάσαι πως ό, τι κι αν έκανες εγώ θα είμαι ακόμα εδώ, σε ένα, κάποιο σκοτεινό σοκάκι, εκείνο το τυχαίο ξημέρωμα και θα σε περιμένω να έρθεις - με λίγο κρασί, κανένα τσιγάρο κι όλα όσα ο χρόνος σου έδωσε - και να κάτσεις πάλι δίπλα μου και να μου πεις. Όχι συγγνώμη. Αλλά για τις χαμένες σου αγάπες και τον ξεπουλημένο μας έρωτα.

xoxo,
FluffyUnicorn

Tuesday 14 October 2014

What's the Colour of our Lullaby..?

Γαμώ, γαμώ, γαμώ, γαμώ.

Εγώ φταίω το ξέρω, εγώ και η ανυπομονησία μου, όλες οι μπάσταρδες συμβουλές που πολλάκις έδωσα μα ποτέ δεν εφάρμοσα. Γνώριζα καλύτερα, ειλικρινά στο λέω, μα έπρεπε να τα κάνω για ακόμη μια φορά όλα πουτάνα. Λες και δεν ήξερα που έμπλεκα από εκείνη την, πρώτη-πρώτη, στιγμή, αλλά εγώ εκεί, εμμονικά και συνειρμικά ως συνήθως, να φάω τα μούτρα μου πάλι, ίσως λίγο παραπάνω αυτή τη φορά.

Ναι ρε μαλάκα, με πονάει. Ας μη δουλευόμαστε, με πονάει πολύ. Κυρίως επειδή εν τέλη δεν μπορώ να βρω, όσο και αν ψάξω, τι ήταν αυτό που μας έφερε στο σημείο να τα διαλύσω όλα. Γιατί τελικά αυτό έκανα.

Μα δεν πειράζει, ας πονάει.

Θα μπορούσα να σκουπίσω τη βρωμιά και να προσποιηθώ πως δεν με πλήγωσε, σαν να μην υπήρξες ποτέ, ούτε εσύ, ούτε εγώ, μα δεν θα το κάνω.

Θα αφήσω τη βρωμιά εκεί, ένας ακόμα λεκές - δεν πειράζει χαλάλι. Εξάλλου τόσα και τόσα βράδια πέρασα με τους λεκέδες αυτούς να μου κρατούν συντροφιά σαν δαίμονες μες το μυαλό μου. Μη ξεχνάς πως εγώ τους δαίμονες μου ανέκαθεν τους αγαπούσα και κατά καιρούς τους τρέφω - οπότε πια δεν με απειλούν, ούτε μπορούν να με βλάψουν.

Ο πόνος από την άλλη περνά, όλοι το γνωρίζουμε καλά αυτό. Βουλιάζει στην άμμο αφού πρώτα βουλιάξει εσένα στο αλκοόλ, μα περνά. Σιγά, πάντα θα ζούσα τον πόνο μου όπως θα ζούσα τις μεγαλύτερες χαρές μου.

Δεν θα άλλαζα τίποτα να ξέρεις ακόμα κι αν ήξερα πως θα φτάναμε ως εδώ - που το γνώριζα εξάλλου. Πάλι θα τα έπαιζα όλα, πάλι θα τα έσπρωχνα στο χάος.

Ίσως αργότερα, σε κάποια μεθυσμένη αναδρομή, να καταλάβεις το γιατί ίσως και όχι. Ίσως κάποια στιγμή να μάθεις.

Για την ώρα, δεν πειράζει, να προσέχεις.

xoxo,
FluffyUnicorn

P.S.: Το μόνο πράγμα που θα άλλαζα και δεν θα μου συγχωρήσω ποτέ είναι πως όταν τελειώναμε δεν ήμουν μονόκερος ρε.

Tuesday 7 October 2014

Timebomb

Ο έρωτας.

Μην τον φοβάσαι γλυκό μου.

Να τον κοιτάς ατρόμητος στα μάτια και να του μοιράζεις χαμόγελα όλο νόημα. "Καλωσόρισες!" να του ψιθυρίζεις παιχνιδιάρικα και να τον αφήνεις να περάσει, να τον κεράσεις ένα ποτό, ένα τσιγάρο, ένα κάτι.

Να μην τον φοβάσαι μικρέ.

Να βλέπεις τον έρωτα και να γελάς, να φωτίζεις ολόκληρη την πόλη με την χαρά σου. Να βλέπεις σε αυτόν τη ζωή σου όλη μετά το άγγιγμα του. Έτσι πρέπει. Κι ας σου αφήσει ένα οδυνηρό σημάδι μετά.

Να μην φοβάσαι τον έρωτα.

Να τον αφήνεις να περάσει, με τα παπούτσια ακόμα λασπωμένα, να βρομίσει λίγο ακόμα τη καρδιά σου. Κι ας είναι ήδη καταπονημένη. Κι ας φοβάσαι πως στο επόμενο χτύπημα θα σπάσει.

Οι καρδιές για να τις σπάνε οι έρωτες φτιάχτηκαν. Ξανακολλάνε μην ανησυχείς - με πέντε-έξι ποτά και μερικά Marlboro. Από εκείνα τα σκέτα και τα βαριά που σου καίνε τον λαιμό όπως κάποτε ο έρωτας έβαζε φωτιές στο σώμα και στα σωθικά σου.

Μην τον φοβάσαι τον έρωτα χαζέ.

Να τον δίνεις, να τον μοιράζεις απλόχερα, χωρίς κανένα δισταγμό, να ενδίδεις σε όσα σε προστάζει.

Ξέρει καλύτερα αυτός.

Έρωτας είναι, μην μπερδεύεσαι. Χάνεται όταν φιλτραριστεί για να ταιριάξει σε οποιοδήποτε μοτίβο ενός παράφρονου μυαλού, όταν αναλώνεται σε αναίτια παιχνίδια. Δεν έχει αύριο, δεν έχει τίποτα παρά το εδώ και το τώρα και δεν επιθυμεί παρά να το τυλίξει γλυκά στις φλόγες - φλόγες που μόνο ο χρόνος θα σβήσει, όχι εσύ και η λογική σου. Έτσι μόνο θα τις θεριέψεις και θα χαραχτούν βαθιά στην ψυχή σου - φαντάσματα που θα επιστρέφουν σε κάθε ένα από εκείνα τα βράδια που θα αναζητάς το αλκοόλ για να κάνει το κεφάλι σου να γυρίζει. 

Μην φοβάσαι τον έρωτα γελοίε.

Τις νύχτες σου μακριά του να φοβάσαι.

xoxo,
FluffyUnicorn