Μερικές φορές το έχω τόσο ανάγκη, να πάρω ένα χαρτί, ένα στυλό και να γράψω, να γράψω ασταμάτητα χωρίς υρμό, χωρίς να σταματήσω για τίποτα, έτσι απλά, μέχρι να μην μείνει καμία σκέψη στο κεφάλι μου, να αδειάσω κάθε αηδία, κάθε μαλακία που φωλιάζει εκεί μέσα.
Και πάει ένας μήνας από τότε που σε έστειλα μέσα μου στο διάολο μα πάλι σε σένα κατέληξα να κυλιέμαι. Τόσο χαζά, πάλι μαλακίες, παρά τα όσα υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Αναρωτιέμαι αν ποτέ μου πρόκειται να σοβαρευτώ. Όχι με την κλασσική έννοια - να βρω και εγώ ένα καλό παιδί να νοικοκυρευτώ - αλλά επιτέλους να σοβαρευτώ, να πάψω να ασχολούμαι με ανθρώπους που δεν ασχολούνται μαζί μου, να σταματήσω τελοσπάντων να δίνομαι σε κόσμο που δεν έχει τίποτα να μου δώσει πέρα απο θλίψη ή μελαγχολία.
Δεν έπαψα ποτέ μου να ερωτεύομαι - έκανα αυτό το τραγικό λάθος - να ερωτεύομαι και ό,τι κι αν γίνει, όσο κι αν πληγωθώ, τον εαυτό μου δεν τον πείθω να αλλάξει αυτή την μανία. Ερωτεύτηκα τα πάντα, τους πάντες, τα πέταξα όλα στον ενθουσιασμό μου, έδωσα ό,τι μπορούσα μα τελικά έμεινα άδειος. Και δεν με θλίβει αυτό - αντίθετα με ικανοποιεί. Μα μέχρι και ο έρωτας έφτασε να μοιάζει βαρετός, έμαθα να δίνω, συνήθισα να πονάω και να το κρύβω και πλέον δεν με ενθουσιάζει. Κυνήγησα το ωραίο, κυνήγησα την ασχήμια των ανθρώπων για να φτάσω τελικά εδώ, πίσω, πίσω, πίσω σε αυτό το γαμημένο κουτάκι.
Και ό,τι παλιό μου προκαλεί οργή κι ό,τι καινόυργιο αποστροφή. Βρίσκομαι σε αποσύνθεση και γελάω, γελάω γιατί μόνος μου με σκότωσα και με παράτησα να σαπίσω.
Γελάω.
Γελάω μαλάκα.
Γελάω ο μαλάκας.
Γελάω γιατί ξέχασα, γιατί μέσα στο ατελείωτο τσίρκο της ζωής μου κάπου με έχασα και κάπου πέταξα τα πάντα και αδιαφόρησα - δεν νοιάστηκα να γυρίσω να τα ζητήσω πίσω..
xoxo,
FluffyUnicorn
