In the End..

Τελικά δεν ξέρω ακόμα και είναι αστείο εν μέρη. Γιατί ένα κομμάτι μου ήδη σε έχει βαρεθεί - βρήκε, βλέπεις κάτι καλύτερο να ασχολήθει. Αλλα υπάρχει ακόμα και το άλλο το κομμάτι, εκείνο που δεν λέει να το πάρει απόφαση να σε αφήσει. Να πάρει βασικά την απόφαση να αφήσει κάτι που δεν είχε ποτέ, ούτε για ένα βράδυ μιας και δεν μου δώθηκες ποτέ.

Αλλά ένα είναι σίγουρο. Πως τελικά και τα δυο αυτά κομμάτια μου σε ευχαριστούν. Θα σου φανεί παράξενο, το ξέρω, δεν πειράζει όμως. Θέλω να σου το πω ξέρεις μα δεν τολμώ ως συνήθως. Πως θα μπορούσα εξάλλου να σου το πω μέτα από όσα έχουμε (και κυρίως δεν έχουμε) πει..?

Οπότε δες αυτό ως το "αποχαιρετιστήριο μήνυμα".

Γιατί μαζί σου έφαγα τα μούτρα μου. Την πάτησα άσχημα και σαν μην έφτανε αυτό, με έφερες αντιμέτωπο με τους μεγαλύτερους μου φόβους. Χώρις να με ξέρεις ουσιαστικά με άλλαξες, ήσουν και εσύ ένα από αυτά τα άτομα του τελευταίου χρόνου που πραγματικά είχαν κάτι να μου δώσουν. Και για αυτό εξάλλου σε ευχαριστώ. Μου θύμησες, βλέπεις, πως είναι κάποιος να σε βλέπει πέρα από αυτό που προβάλεις. Μου θύμησες πως είναι να βρίσκεσαι με έναν άνθρωπο που έχετε κάτι να πείτε, πως είναι να έχεις το άγχος του να πεις τα σωστά πράγματα ώστε να μην χάσεις τον άλλον απέναντι σου.

Μα κυρίως μου θύμησες πως δεν υπάρχει λόγος να κρατάω σκουπίδια στη ζωή μου. Ανθρώπους που πια με θλίβουν, εξουθενώνουν και/είτε με εξαντλείουν, χωρίς να έχουν κάτι να μου δώσουν. Μου θύμησες λίγο αυτό που είχα ξεχάσει - μερικές φορές είναι καλό να αφήνεις ό,τι σε κρατάει πίσω, για να προχωρήσεις εσύ λίγο πιο μπροστά στον δικό σου δρόμο.

Και βλέπεις, ουσιαστικά, το νόημα αυτού του post είναι πως και εσύ γλυκό μου στο τέλος κατέληξες σκουπίδι. Και όσο κι αν σε ευχαριστώ, λυπάμαι, αλλά ήρθε και η δική σου στιγμή να πάρεις τον δρόμο προς τον κάδο απορριμάτων και έξω από τη ζωή μου.

Που αν το καλοσκεφτεις δεν ήσουν και ποτέ μέσα σε αυτή εξαρχής.

xoxo,

FluffyUnicorn

P.S.: Μην το δεις ως αντίο, αρνούμαι το αντίο, κρατώντας το μόνο για αυτούς που ο χρόνος παίρνει μαζί του. Δες το ως ένα ακόμα αόριστο "θα τα πούμε". Ξέρεις σαν αυτό το "να κανονήσουμε για ένα καφέ κάποια στιγμή" που λες με παλιούς φίλους που τυχαία βλέπεις στον δρόμο. 

In That Church's Back Room #3

Ορίστε λοιπόν, πάλι εδώ, σε μια σειρά από post που όπως είχε πει η Δ. κάποτε δεν υπάρχει τίποτα, καμιά ελπίδα, τίποτα θετικό για το μετά. Και δεν θέλω ρε. Δεν θέλω άλλο να ταΐζω τον εαυτό μου το ίδιο παραμύθι - πως όλα θα πάνε καλά, πως κάποια μέρα όλα θα είναι ανθηρά και ρόδινα.

Μαλακίες.

Και ψέματα.

Τίποτα δεν θα πάει καλά δεν το βλέπεις..? Πρέπει να παλέψεις ρε, να φτύσεις αίμα κι εγώ κουράστηκα να τρέχω.

Με διέλυσες δεν το καταλαβαίνεις..? Σιχάθηκα πια, αηδίαζω κάθε φορά που σε σκέφτομαι. Κάθε φορά που βλέπω κάτι δικό σου μπροστά μου, κάθε φορά που μου δένεται το στομάχι κόμπος. Και θέλω να ξεράσω.

Δεν αντέχω άλλο, προσπάθησα, ειλικρινά, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως δεν σε έχω ανάγκη. Φυσικά και δεν τα κατάφερα. Ποιός εγώ, που άλλους κι άλλους ξέγραψα, άφησα πίσω μου τόσο εύκολα. Μα όχι εσένα γιατί ο κύκλος μας είναι ακόμα ανοιχτός (γιατί έτσι τον θέλω - ανοιχτό, με κάποια ελπίδα ακόμα).

Το γελοίο είναι πως εγώ φταίω, εγώ και μόνο εγώ, δεν φταις εσύ, εγώ έκανα όλες τις μαλακίες, εγώ τίναξα τα πάντα στον αέρα. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω, συγγνώμη. Βασικά δεν ήξερα καν τι να κάνω.

Και όσο κι αν θέλω δεν μπορώ, ό,τι κι αν κάνεις επειμένω εκεί, σε δικαιολογώ ενώ ξέρω τις ξεφτίλες σου, είδα την αηδία που κρύβεις στην ψυχή σου. Ήθελα να λέω στον εαυτό μου πως ήσουν διαφορετικός, αρχίδια, τα ίδια σκατά είσαι, λες και υπήρχε περίπτωση να την πατήσω εγώ με κάτι καλό, με κάτι πέρα από πουτάνες, κομπλεξικούς και πρεζάκια.

Και συνεχίζω να τρέχω, κόντρα σε όλα, ενώ καταρέω σιγά-σιγά, κυνηγάω το ίδιο ρολόι που κυνηγούσα πάντα - εκείνο που ήθελα όλη μου τη ζωή να αποφύγω.

Και στην ανικανότητα μου να διαλύσω αυτό, καταστρέφω εμένα.

Τελικά απλά θα ξαναφορέσω το ίδιο χαμόγελο, θα περιφερφώ ανάμεσα στον κόσμο γύρω μου λες και διασκεδάζω αφου εξάλλου όλες οι φωτογραφίες επειμένουν πως είμαστε όλοι ακόμοι νέοι..

xoxo,
FluffyUnicorn

P.S.: Η τελευταία παράγραφος είναι αναφορά στο τραγούδι της Lana Del Rey, Body Electric.