Ορίστε λοιπόν, πάλι εδώ, σε μια σειρά από post που όπως είχε πει η Δ. κάποτε δεν υπάρχει τίποτα, καμιά ελπίδα, τίποτα θετικό για το μετά. Και δεν θέλω ρε. Δεν θέλω άλλο να ταΐζω τον εαυτό μου το ίδιο παραμύθι - πως όλα θα πάνε καλά, πως κάποια μέρα όλα θα είναι ανθηρά και ρόδινα.
Μαλακίες.
Και ψέματα.
Τίποτα δεν θα πάει καλά δεν το βλέπεις..? Πρέπει να παλέψεις ρε, να φτύσεις αίμα κι εγώ κουράστηκα να τρέχω.
Με διέλυσες δεν το καταλαβαίνεις..? Σιχάθηκα πια, αηδίαζω κάθε φορά που σε σκέφτομαι. Κάθε φορά που βλέπω κάτι δικό σου μπροστά μου, κάθε φορά που μου δένεται το στομάχι κόμπος. Και θέλω να ξεράσω.
Δεν αντέχω άλλο, προσπάθησα, ειλικρινά, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως δεν σε έχω ανάγκη. Φυσικά και δεν τα κατάφερα. Ποιός εγώ, που άλλους κι άλλους ξέγραψα, άφησα πίσω μου τόσο εύκολα. Μα όχι εσένα γιατί ο κύκλος μας είναι ακόμα ανοιχτός (γιατί έτσι τον θέλω - ανοιχτό, με κάποια ελπίδα ακόμα).
Το γελοίο είναι πως εγώ φταίω, εγώ και μόνο εγώ, δεν φταις εσύ, εγώ έκανα όλες τις μαλακίες, εγώ τίναξα τα πάντα στον αέρα. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω, συγγνώμη. Βασικά δεν ήξερα καν τι να κάνω.
Και όσο κι αν θέλω δεν μπορώ, ό,τι κι αν κάνεις επειμένω εκεί, σε δικαιολογώ ενώ ξέρω τις ξεφτίλες σου, είδα την αηδία που κρύβεις στην ψυχή σου. Ήθελα να λέω στον εαυτό μου πως ήσουν διαφορετικός, αρχίδια, τα ίδια σκατά είσαι, λες και υπήρχε περίπτωση να την πατήσω εγώ με κάτι καλό, με κάτι πέρα από πουτάνες, κομπλεξικούς και πρεζάκια.
Και συνεχίζω να τρέχω, κόντρα σε όλα, ενώ καταρέω σιγά-σιγά, κυνηγάω το ίδιο ρολόι που κυνηγούσα πάντα - εκείνο που ήθελα όλη μου τη ζωή να αποφύγω.
Και στην ανικανότητα μου να διαλύσω αυτό, καταστρέφω εμένα.
Τελικά απλά θα ξαναφορέσω το ίδιο χαμόγελο, θα περιφερφώ ανάμεσα στον κόσμο γύρω μου λες και διασκεδάζω αφου εξάλλου όλες οι φωτογραφίες επειμένουν πως είμαστε όλοι ακόμοι νέοι..
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S.: Η τελευταία παράγραφος είναι αναφορά στο τραγούδι της Lana Del Rey, Body Electric.
Μαλακίες.
Και ψέματα.
Τίποτα δεν θα πάει καλά δεν το βλέπεις..? Πρέπει να παλέψεις ρε, να φτύσεις αίμα κι εγώ κουράστηκα να τρέχω.
Με διέλυσες δεν το καταλαβαίνεις..? Σιχάθηκα πια, αηδίαζω κάθε φορά που σε σκέφτομαι. Κάθε φορά που βλέπω κάτι δικό σου μπροστά μου, κάθε φορά που μου δένεται το στομάχι κόμπος. Και θέλω να ξεράσω.
Δεν αντέχω άλλο, προσπάθησα, ειλικρινά, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως δεν σε έχω ανάγκη. Φυσικά και δεν τα κατάφερα. Ποιός εγώ, που άλλους κι άλλους ξέγραψα, άφησα πίσω μου τόσο εύκολα. Μα όχι εσένα γιατί ο κύκλος μας είναι ακόμα ανοιχτός (γιατί έτσι τον θέλω - ανοιχτό, με κάποια ελπίδα ακόμα).
Το γελοίο είναι πως εγώ φταίω, εγώ και μόνο εγώ, δεν φταις εσύ, εγώ έκανα όλες τις μαλακίες, εγώ τίναξα τα πάντα στον αέρα. Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω, συγγνώμη. Βασικά δεν ήξερα καν τι να κάνω.
Και όσο κι αν θέλω δεν μπορώ, ό,τι κι αν κάνεις επειμένω εκεί, σε δικαιολογώ ενώ ξέρω τις ξεφτίλες σου, είδα την αηδία που κρύβεις στην ψυχή σου. Ήθελα να λέω στον εαυτό μου πως ήσουν διαφορετικός, αρχίδια, τα ίδια σκατά είσαι, λες και υπήρχε περίπτωση να την πατήσω εγώ με κάτι καλό, με κάτι πέρα από πουτάνες, κομπλεξικούς και πρεζάκια.
Και συνεχίζω να τρέχω, κόντρα σε όλα, ενώ καταρέω σιγά-σιγά, κυνηγάω το ίδιο ρολόι που κυνηγούσα πάντα - εκείνο που ήθελα όλη μου τη ζωή να αποφύγω.
Και στην ανικανότητα μου να διαλύσω αυτό, καταστρέφω εμένα.
Τελικά απλά θα ξαναφορέσω το ίδιο χαμόγελο, θα περιφερφώ ανάμεσα στον κόσμο γύρω μου λες και διασκεδάζω αφου εξάλλου όλες οι φωτογραφίες επειμένουν πως είμαστε όλοι ακόμοι νέοι..
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S.: Η τελευταία παράγραφος είναι αναφορά στο τραγούδι της Lana Del Rey, Body Electric.
No comments:
Post a Comment