Δεν θα βρεις ποτέ κάποιον σαν εμένα.
Γιατί δεν σε μέτρησα, ούτε και σε άφησα ποτέ να με μετρήσεις, με αχόρταγους αριθμούς και ούτε σε ζύγισα σε ανισόρροπες ζυγαριές με σάπια βαρίδια σμιλευμένα από έναν εριστικό εγωισμό και μια αδήφαγη κοινωνία.
Δεν σε μείωσα, βλέπεις, στον αριθμό των φιλιών που δώσαμε ή δεν δώσαμε, στους πόσους καφέδες ή ποτά ήπιαμε, ούτε και τόλμησα να μετρήσω τις στιγμές που πέρασαν μαζί σου - πως χρονομετρεί εξάλλου κανείς αυτά που βρίσκονται έξω από τον χρόνο..?
Ούτε ποτέ ζύγισα τα όσα σου έδωσα με ένα κούφιο αντίβαρο και ούτε τα κοστολόγησα και σου τα πάσαρα ως μερικά ακόμα προϊόντα μιας ξεφτιλισμένης κοινωνίας.
Και εγώ δεν θα βρω ποτέ κάποιον σαν εσένα, που να σε θυμίζει έστω στο ελάχιστο.
Γιατί μπορεί ακόμα να μην ξέρω τι σπουδάζεις, ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα - δεν με ένοιαζε να μάθω μιας και βιαζόμουν.
Έτσι έμαθα τον έρωτα, αδίστακτο και ανυπόμονο, να μην θυμίζει παιχνιδιάρικο, αθώο αγγελάκι αλλά καταστροφικό τυφώνα. Να περνά και να σου ξεσκίζει τη σάρκα, να σου καίει τα σωθικά.
Και αν θες εσύ, κάθε εσύ, συνέχισε να αμφιβάλλεις για τον έρωτα, τον κάθε έρωτα, που ένιωσα - για τον αν όντως τον ένιωσα - επειδή δεν αναλώθηκα στο να μάθω ανούσιες τυπικότητες.
Έμαθα όμως το πως τα βλέφαρα σου πεταρίζουν καθώς κοιτάς κάτι μαγεμένος, κάθε μορφασμό στο μέτωπο σου, πως αλλάζει ο ρυθμός της ανάσας σου όταν καυλώνεις, το πως παίζεις αμήχανα με εκείνη τη τούφα των μαλλιών σου, κάθε μικρή σχισμή που θα εμφανιζόταν στα χείλη λίγο πριν σμίξουν με τα δικά μου.
Γιατί αυτός είναι ο έρωτας, να βλέπεις αυτό που κανείς άλλος ποτέ δεν είδε.
Και για όλα αυτά σε ερωτεύτηκα εξάλλου μικρό μου.
Μιας και εν τέλη ας θυμάσαι πως εγώ μεγάλωσα και έζησα με το μανιφέστο της καύλας, πριν ακόμη αυτό γραφτεί, γιατί έτσι είπε γλυκό μου η Έριδα. Και αυτός είναι ο νόμος.
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S.: Πως τα κατάφερες να με κάνεις να φοβάμαι πάλι..?
