Ξεφτιλιστείτε

Ξεφτιλιστείτε λοιπόν κι άλλο. Είμαι σίγουρος πως μπορείτε.

Ξεφτιλίσου, εσύ που για ακόμα μια φόρα κλαίγεσαι για τον γκόμενο που δεν σου έκατσε. Και εσύ πιο δίπλα του στο chat μου, που ωρύεσαι πως σου έκανε την καρδιά κομμάτια. Και έτσι θες να βγεις έξω, να τα σπάσεις όλα, γιατί οι χωρισμένοι πρέπει να γιορτάζουν. Μα από πότε θεωρείται γιορτή, να βγαίνεις και να πίνεις και όταν πια σέρνεσαι στα πεζοδρόμια να κλαις και να τον ψάχνεις..?

Ξεφτιλίσου και εσύ μαζί τους ως ένα ακόμα wanna-be μοντέλο του Facebook. Και εσύ που με παρακαλάς να σε κάνω add για να με “γνωρίσεις καλύτερα” γιατί σ’αρέσω. Μπορείς κάλλιστα να τραβήξεις μαλακία με τις profile pics μου, ανοιχτές είναι εξάλλου, εμένα δεν έχω καταλάβει γιατί πρέπει να με πρήζεις.

Ξεφτιλίσου και εσύ, που μιλάς για αγάπη ενώ η μεγαλύτερη σου σχέση ήταν μια ώρα και αυτό γιατί ο άλλος άργησε να τελειώσει. Και εσύ που δεν λες να καταλάβεις πως δεν έχω καμία όρεξη να σου κάνω “κονέ” με τον κολλητό μου, που ήδη σου ‘χει πει πως δεν σε θέλει.

Ξεφτιλίσου και εσύ που η ζωή σου τελειώνει εκεί που τελειώνει το wall σου στο Facebook, στα ανούσια status σου και στις over-edited φωτογραφίες σου. Και εσύ που πετάς όλες αυτές τις “φιλοσοφίες” στο Facebook κάθε δεκάλεπτο για να μαζέψεις δεν ξέρω και εγώ πόσα likes. Και εσύ που πρέπει να μου γεμίζεις το inbox με άχρηστες πληροφορίες, αδιάφορα events και δήθεν προσφορές. Και εσύ που νομίζεις πως μαγκιά είναι να σέρνεσαι στον δρόμο, stoned or wasted, ή να χορεύεις γυμνός στα μαγαζιά (ας είχες τουλάχιστον κάτι να μας δείξεις). Και εσύ που πιστεύεις πως αξίζεις γιατί είσαι διαρκώς με τα πόδια ανοιχτά και όσοι σε θυμούνται το κάνουν γιατί δεν βρίσκουν άλλον.

Ας ξεφτιλιστούμε λοιπόν. Και εγώ μαζί. Με τα παράδοξα μαλλιά μου, που αρνούμαι να τα αφήσω σε ένα χρώμα μέχρι να πέσουν. Με το γελοίο ντύσιμο μου, που περισσότερο θυμίζει clown του Medrano παρά άνθρωπο.

Ας ξεφτιλιστούμε λοιπόν κάνοντας αυτά που γουστάρουμε, που μας αρέσουν. Αν όντως ξέρουμε τι μας αρέσει.

Μα περισσότερο ξεφτιλιστείτε όλοι εσείς. Εσείς που μέσα σε πέντε λεπτά διαλύσατε ό,τι είχατε καταφέρει 20 μέρες τώρα. Ναι, εσείς οι αγανακτισμένοι. Μόνο που εγώ δεν βλέπω καμία αγανάκτηση, αλλά πολλή απελπισία. Και αν εσείς όντως δεν είστε απελπισμένοι, τότε σίγουρα είμαι εγώ με όλα αυτά που βλέπω και ακούω από εσάς και άλλους. Ξεφτιλιστείτε κάνοντας κομμάτια την πλατεία, πετώντας μερικές ακόμα μολότοφ, σπάζοντας μερικά ακόμα ξύλα στα κεφάλια μερικών ακόμα αστυνομικών. Ουρλιάζοντας για τα χάλια τους, που στην πραγματικότητα είναι τα χάλια όλων μας. Κατηγορήστε τους, μα μην ξεχάσετε να βγάλετε τον εαυτό σας απέξω. Γιατί δεν φταίτε φυσικά. Είναι γελοιότητες αυτά που λένε πως τόσα χρόνια κοιτάγατε να την βολέψετε και δεν αντιδρούσατε σε τίποτα. Εμπρός λοιπόν. Σε μια επανάσταση που δεν προσφέρει καμία λύση σε έστω και ένα πρόβλημα. Σε μια επανάσταση με ανεδαφικά αιτήματα από ανθρώπους που μιλούν για θέματα που δεν γνωρίζουν. Σε μια επανάσταση που οι μισοί τουλάχιστον σταθεροί συμμετέχοντες έχουν ξεχάσει πως δεν βρίσκονται στο legalise. Και μην ξεχάσετε να σπάσετε και τα MacDonalds. Και την Ερμού για ακόμα μια φορά. Γιατί ο καπιταλισμός και το american dream σας πρόδωσαν και δεν μπορείτε πια να (εξ)αγοράσετε τα όνειρα σας.

Ξεφτιλιστείτε λοιπόν..  Σας αξίζει..

xoxo,
FluffyUnicorn

(Originally posted on the Tumblr edition of the blog)