Drugs, Drinks & Lovesongs

Indeed. Δεν έχω κάνει κάποιο λάθος. No more "drugs, sex & rock 'n' roll" των 70s. Ούτε "love, peace & weed" των hippies ή "love, integrity & unity" των moonchildren. Just drugs, drinks and lovesongs. Γιατί..? Γιατί απλά αυτό είμαστε πλέον. Ερείπια, μεθυσμένα και μαστουρωμένα σε μια προσπάθεια να "γιατρέψουν"/κρύψουν τις πληγές τους, που ακούν όλα αυτά τα lovesongs που μιλούν για ανολοκλήρωτες μα ταυτόχρονα αψεγάδιαστες αγάπες.

Drugs, drinks & lovesongs. Γιατί σε είδα εκεί, σε εκείνο το μαγαζί, εκείνο το βράδυ. Ακόμα θυμάμαι τη μέρα. Παρασκευή βράδυ, ξημερώματα Σαββάτου βασικά, το μαγαζί σιγά-σιγά να αδειάζει και εγώ έχω πιεί, έχω χορέψει, έχω περάσει καλά. Κάθομαι μόνος πάνω στο bar. Καπνίζω νοχελικά, μοιραία όπως πάντα. Δεν είμαι καλά, το ξέρω (πότε είμαι εξάλλου..?). Δεν προσπαθώ να το κρύψω καν. Χαμένος στις σκέψεις μου γυρνώ στα αριστερά. Κάθεσαι λίγο πιο δίπλα. Δεν μπορώ να μην σε προσέξω. Με κοιτάς. Έχεις πιεί, φαίνεται στα μάτια σου. Καρφώνομαι. Δεν το θέλω αλλά το κάνω. Θες να μου μιλήσεις, πιστεύω, ή καλύτερα θέλω να μου μιλήσεις. Διστάζεις όμως. Σπάω, γίνομαι κομμάτια, έτσι νιώθω. Ποτέ δεν είχα ανάγκη απο κάποια σχέση, ούτε τώρα έχω. Και εσύ είσαι εκεί. Αλλά δεν με κοιτάς με αυτό το συνηθισμένο λάγνο βλέμμα, το wanna-be sexy, που είναι σαν της αγελάδας. Με κοιτάς αλλιώς και εκείνη τη στιγμή το έχω ανάγκη. Η παρέα μου φεύγει και εσυ μου ζητάς τσιγάρο. Κλασική ατάκα, λέει η σκύλα μέσα μου. Μου λες το όνομα σου αλλά δεν το συγκρατώ. Καθόμαστε μαζί, μιλάμε, μ'ακούς. Σ'αρέσω αλλά δεν σε πειράζει που δεν γίνεται κάτι. Και κάπου εκει φεύγουμε.

Τις επόμενες μέρες τις περνάω ψάχνοντας σε. Δεν θυμάμαι πως σε λένε, μετα βίας θυμάμαι πως έμοιαζες. Το μόνο που μου έχει μείνει, χαρακτηριστικό πάνω σου για να σε αναγνωρίσω είναι το μαύρο στρογγυλό σκουλαρίκι στο αριστερό αυτί σου. I know. ΤΡΑΓΙΚΟ. Αλλά αυτό μου έχει μείνει. Κάτι το οποίο θα μπορούσες ανα πάσα στιγμή να βγάλεις και να χαθείς για πάντα μαζί με τις υπόλοιπες θολές αναμνήσεις εκείνης της νύχτας. Αλλά δεν το έβγαλες και εγώ σε βρήκα.

Σε ξανά βλέπω Σάββατο βράδυ μετά απο party στην Καλών Τεχνών. Drunk and wasted. Both of us. Σε έχω ξαναδεί πολλές φορές μέχρι τοτε. Όμως απόψε δεν ξέρω τι παίζει. Με αποφεύγεις μια, καταλήγω με άλλον λίγο αργότερα. Ένα ακόμα one-night-stand. Μιλάμε αργότερα αλλά δεν θυμάμαι τι είπαμε. Και κάπου εκεί τελειώνουμε. Κόβεις επαφές με κάθε τρόπο. Και τι έμεινε..?

Αυτά τα χαζά, ηλίθια lovesongs για τις δυνατές αγάπες που θα μπορούσαν τον κόσμο να αλλάξουν σε μια βραδιά. Αν ολοκληρωνόντουσαν ποτέ. Αν και το δικό μας lovesong θα έπρεπε να το τραγουδήσει η Ke$ha, έτσι δεν είναι..?

Και με αυτό το entry, το πιο ειλικρινές που ίσως έχω γράψει ποτέ, θέλω ένα να πω: Ας σοβαρευτούμε. Την δική μας γενιά σημαδεύει, μεταξύ άλλων, ακριβώς αυτό• η αγάπη, το κυνήγι της, οι πληγές της, οι απογοητεύσεις της και οι χαρές της αν και σπάνια τις θυμόμαστε.

Αγαπάμε διαρκώς, ή έτσι θέλουμε τουλάχιστον να πιστεύουμε. Πληγωνόμαστε, ή καλύτερα πληγώνουμε τους εαυτούς μας, με τα παραμύθια που φτιάχνουμε μέσα στα άδεια μας κεφάλια. Και τότε τρέχουμε, να σβήσουμε κάθε ίχνος, κάθε σημάδι της πως υπήρξε ωστε να κλείσουμε τις πληγές της.

Δεν θα αγαπήσω ποτέ ξανά. Ψέμα, ψέμα, ψέμα! Και όσα και αν σβήσει κανείς, οι πληγές μένουν εκεί, στην άρνηση να μας απειλούν περισσότερο από ποτέ. Και έτσι θα πιούμε, θα την "πιούμε" και θα την βρούμε προσποιούμενοι την ανεξαρτησία μας. Μέχρι να βρεθεί ο επόμενος έρωτας για να ξαναξεκινήσει τον κύκλο. Όπως ακριβώς θέλουμε εξάλλου.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Ας σοβαρευτούμε γιατί τα lovesongs κοντεύουν να πνίξουν τον κόσμο και το αλκοόλ εμάς. Ας σοβαρευτούμε και ας παραδεχτούμε πως όντως πληγωθήκαμε, ώστε να μπορούμε να καλύψουμε το κενό χωρίς να χρειαζόμαστε μια καινούργια σχέση για να το καταφέρουμε. Ας σοβαρευτούμε γιατί είναι distasteful να κλαιγόμαστε στα πεζοδρόμια, ψάχνοντας τον έρωτα που χάθηκε κάπου στα ξενύχτια μας. Ας σοβαρευτούμε γιατί σε θέλω, με θες. Γιατί αυτο δεν μπορεί να είναι αρκετό..?

Γιατί πρέπει να είναι το στοιχείο που γαμάει όλα όσα θα μπορούσαν να υπάρξουν μεταξύ μας..?

So let's drink to that. To our drugs, our drinks & our foolish lovesongs. Yet allow me to drink as well; To (my) love & (your) disarming beauty. Still hoping to find love in this hopeless place..

xoxo,
FluffyUnicorn

(Originally posted on the WordPress edition of the blog)