Monday 4 March 2013

In That Church's Back Room..

Βλέπεις, στο τέλος αυτό μου προκαλεί όλα τα νεύρα. Και όταν λέω αυτό εννοώ αυτό.

Και βασικά όχι. Όχι, νεύρα. Με τσανιτίζει. Όχι, όυτε. Μου προκαλεί οργή. Μια απίστευτη οργή που όχι απλά με καταβάλει, αλλά με διαπερνά ολόκληρο και απειλεί να με πνίξει. Σε τέτοιο βαθμό που σε κάθε ανάσα θέλω να ανοίξω το κεφάλι κάποιου.

Και δεν υπάρχει εξήγηση. Απλά είναι αυτό. Αόριστο, απροδιόριστο και παράλληλα ανύπαρκτο, "αυτό" μου προκαλεί τόση οργή.

Ίσως το χειρότερο, όμως, να είναι πως αυτή η οργή δεν έχει κανένα παραλήπτη. Όχι, δεν την προκαλείς εσύ. Ούτε εσύ ή εσύ. Δεν έχει κάπου αυτή η οργή ώστε να εκφραστεί δικαίως και κάπως έτσι πρέπει να κλειδώνεται μέσα μου, μένοντας στο έλεος της ανάδρασης.

Ή να βγαίνει προς τα έξω και να τα διαλύει όλα σα βόμβα.

Όπως κι αν έχει το μοναδικό θύμα της υπόθεσης θα είμαι πάντα, μόνο εγώ.

xoxo,
FluffyUnicorn

No comments:

Post a Comment