Γενικά, πολλοί, διάφοροι - ίσως όχι τόσοι πολλοί όσο συχνά μου καταλογίζει κανείς - έχουν περάσει απ'το "κρεβάτι" μου. Οι περισσότεροι μου ήταν παγερά αδιάφοροι, τίποτα παρά κάτι για να τονώσω τον εγωισμό μου. Λίγοι ήταν κάτι παραπάνω. Ελάχιστοι όμως ήταν όντως κάτι για μένα. Και αυτά τα άτομα - το ξέρω από την πρώτη κιόλας στιγμή - δεν θα τα έχω ποτέ μου. Γιατί..?
Γιατί μάλλον το karma είναι όντως μια μπάσταρδη σκύλα και με αυτά τα άτομα είμαι καταδικασμένος να πληρώσω όλα όσα έκανα σε όλα τα άλλα. Ίσως γιατί όταν όντως ενδιαφέρομαι γίνομαι ανυπόμονος και η ειλικρίνεια μου συνηθίζει να φρικάρει. Μάλλον γιατί δεν έχω ιδέα πως στο διάολο να συμπεριφερθώ και κάνω το ένα "λάθος" πίσω από το άλλο. Μπορεί και γιατί αμφιβάλω για το αν όντως με θέλει τελικά. Ίσως να είναι και γιατί - έχοντας βρεθεί και ο ίδιος στη θέση του να σε κυνηγά κάποιος που δεν θες - αποφεύγω να κυνηγάω έντονα, με αποτέλεσμα να νομίζουν πως τελικά εγώ είμαι αυτός που δεν ενδιαφέρομαι.
Κάπως έτσι λοιπόν καταλήγω πάντα να παίζω στο ίδιο σενάριο: Εγώ εδώ να τον θέλω και να "κλαίγομαι" και αυτός εκεί να κάνει ό,τι έκανε πάντα. Δηλαδή, να μην έχω ιδέα τι κάνει. Και ορίστε, I got myself a new crush. Εκνευριστικό, εριστικό και δεν-ξέρω-και-εγώ-τι, το κόλλημα είναι το χειρότερο παιχνίδι από αυτά του μυαλού.
Γιατί όχι, δεν τον θέλω αυτόν, δεν τον ξέρω, μια φορά βγήκαμε, μιλήσαμε πέντε-έξι, μ'άρεσε, ασχολήθηκα, έφαγα τα μούτρα μου και εν τέλει κόλλησα. Μα δεν τον θέλω. Θέλω τον άλλον, αυτόν που δημιούργησα στο κεφάλι μου, που με καταλαβαίνει, που στέκεται δίπλα μου, που είμαστε τέλεια μαζί, που δεν θα μ'αφήσει ποτέ. Που είναι το άλλο μου μισό.
Που το μόνο του κοινό με τον άλλον είναι στην εμφάνιση και τίποτα άλλο. Άντε άφησα και το επάγγελμα ίδιο για το γαμώτο. Μα αν με ρωτήσεις να σου πω για αυτόν δεν ξέρω τίποτα απολύτως. Ελάχιστα πράγματα μόνο - όλα τα υπόλοιπα είναι το πως τον έχω φανταστεί εγώ μέσα στο κεφάλι μου.
Και συνεχίζω βέβαια ακάθεκτος. Η εικόνα του που έχω στο μυαλό μου παραείναι όμορφη για την αφήσω έτσι. Και παράλληλα αναρωτιέμαι τι έκανα τελικά λάθος, τι ήταν αυτό που αυτή τη φορά τα κατέστρεψε όλα..? Ήταν το μήνυμα, ήταν κάτι που είπα, κάτι που δεν κατάλαβα..?
Τελικά αν υπάρχει κάπου εκεί έξω το άλλο μου μισό, να δεις που τελικά θα έχει βρει το δικό του άλλο μισό και θα θέλει να κάνουμε όλα τα μισά μαζί παρτούζα, πριν φύγουμε για κανένα road-trip έχοντας ξεχάσει το ντεπόζιτο άδειο. Στο τέλος θα κάνουμε ωτοστόπ σε νταλίκες και θα πηδιόμαστε για να παίρνουμε ναρκωτικά πριν μας κλείσουν σε καμιά φυλακή κάποιας τριτοκοσμικής χώρας στην οποία δεν θα θυμόμαστε πως στο διάολο καταλήξαμε, προκαλώντας διπλωματικό επεισόδιο και αμέτρητες πορείες υπέρ της απελευθέρωσης μας πριν γίνουμε σύμβολα της αριστεράς και της αναρχίας και απελευθερωθούμε. Τελικά θα αποφασίσει να γίνει αστροναύτης και θα φύγει αφήνοντας εμένα με το δικό του μισό να κατεβάζουμε μπουκάλες φθηνού κρασιού μέχρι που θα με βρουν σφαγμένο σε κάποιο σοκάκι. Και το δικό του μισό θα γράψει τη ζωή μας σε σαπουνόπερα και θα γίνει πλούσιος. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Τελικά έπρεπε να σε είχα φιλήσει όταν είχα την ευκαιρία έτσι δεν είναι ρε μπάσταρδε..?
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S.: Okay, το έκαψα. Το ξέρω.
No comments:
Post a Comment