Fear and Loathing

Ειλικρινά. Δεν ξέρω. Δεν έχω ιδέα που ήμουν, τι έκανα. Μα ποτέ πριν δεν είχα πέσει τόσο χαμηλά. Και αυτό είναι το αστείο εξάλλου. Είμαι καλά, περνάω καλά, πολύ καλά παρά τα προβλήματα που μπορεί να έχω. Μα έχω κουραστεί πια και έχω βαρεθεί, καταλήγοντας ένα πλάσμα που απλά ποτίζει τον εαυτό του καφεΐνη μπας και καταφέρει να αντέξει και αυτή τη μέρα.

Κουράστηκα πια αγάπη μου. Δεν έχω κουράγιο άλλο να κυνηγάω τα όνειρα μου (που πλέον δεν είμαι σίγουρος πως ξέρω και ποια είναι), δεν έχω τη θέληση να παλέψω άλλο, να καταλάβω, να παλέψω όσα με αηδιάζουν, να συνεχίσω να αντιμετωπίζω τους άλλους και κυρίως τον εαυτό μου. Δεν έχω πια τη δύναμη να νιώθω πως δεν υπάρχει κάτι λάθος με μένα όπως κάποτε - δεν νιώθω τίποτα πια εξάλλου. Τίποτα παρά φόβο.

Ναι, φοβάμαι. Γιατί δεν έχω πια τον έλεγχο, δεν υπάρχει έλεγχος. Γιατί έχω δει - όλοι μας έχουμε δει για να είμαστε ειλικρινείς - τι συμβαίνει όταν σπάει κανείς εκείνο το αιώνιο συμβόλαιο. Φοβάμαι γιατί είμαι αδύναμος πια. Ή μάλλον, είμαι αδύναμος γιατί φοβάμαι πια.

Κι αν ο φόβος είναι μόνο στο μυαλό μας, τότε η εποχή των φόβων δεν θα τελειώσει σύντομα. Μεγάλωσα ίσως και έγινα όλα εκείνα που φοβόμουν. Όσο κι αν ουρλιάζει ένα κομμάτι μου πως πρέπει να αφήσω τους φόβους μου πίσω, να τους κάψω ξανά και να προχωρήσω.

Μα κουράστηκα. Δεν αντέχω άλλο να σπάω σε κομμάτια σε κάθε θρόισμα των φύλλων, δεν θέλω άλλο να ξέρω ή να καταλαβαίνω. Η ενέργεια μου εξαντλήθηκε, η "δύναμη" μου εξανεμίστηκε και κάπως έτσι βρέθηκα θρύψαλα στο χώμα χωρίς να έχω το κουράγιο να τα μαζέψω ξανά.

Και όσες φορές κι αν προσπαθήσω να στρίψω, να αλλάξω κάτι, όλα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Τελικά, με σιχάθηκα.

So it's time to take some risks, sweetheart.

xoxo,
FluffyUnicorn