Oh gods. Έχω βαρεθεί. Απίστευτα όμως. Όχι δεν εννοώ το "βαριέμαι" ως βαριέμαι κυριολεκτικά. Αναφέρομαι σε αυτή την αίσθηση κούρασης και αηδίας που αποκτά κανείς όταν δεν αντέχει άλλο κάτι. Όταν πια έχει φτάσει στο σημείο που θέλει απλά να πιάσει τον άλλον από το κεφάλι και να αρχίσει να τον κοπανάει στον τοίχο. Μέχρι, τουλάχιστον, να του λιώσει τη μούρη.
Όχι. Δεν έχει να κάνει με ερωτικά. Ούτε με δουλειές που πρέπει να οργανώσω, ούτε με τα finals μου που ξεκινάνε όπου να 'ναι. Αν και ίσως να συμβάλλουν στην έλλειψη της υπομονής μου. Ίσως και τελικά να έχουν να κάνουν με αυτή την αηδία που νιώθω. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Ξέρεις, έχοντας περάσει από τσακωμούς και τσακωμούς πλέον υπάρχει κάτι το οποίο σιχαίνομαι όσο τίποτα άλλο. Ναι, ναι αυτή την έκφραση, τη συγκεκριμένη, που όλοι έχετε κάνει καραμέλα της μαγκιάς σας.
"Συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ" λέτε με υπερφίαλη περηφάνια και αστείρευτη σιγουριά. Κι όμως για κάποιο λόγο αδυνατώ να σας πιστέψω. Γιατί απλά αναρωτιέμαι..
Μας πως στο διάολο γίνεται να λες πως συγχωρείς ρε μαλάκα αν αρνείσαι να ξεχάσεις..? Το νόημα της συγχώρεσης είναι ακριβώς να ξεχάσεις όλα όσα σου έκανε ο άλλος. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Κι όχι να θυμάσαι μια προς μια κάθε μαλακία ή πουστιά που σου έπαιξε ο άλλος και να του τις κοπανάς κάθε τρεις και λίγο ή, ακόμα χειρότερα, να τις κρατάς στο πίσω μέρος του μυαλού σου και να τις χρησιμοποιείς ως κριτήρια αξιολόγησης της σχέσης σας. Δεν λέγεται συγχώρεση αυτό γιατί απλά δεν δίνεις την δεύτερη ευκαιρία που έρχεται μετά την συγχώρεση.
Λυπάμαι. Σας το χαλάω, το ξέρω. Μα η λέξη συγχώρεση συμπεριλαμβάνει το ξεχνώ. Αυτό είναι το νόημα της και αυτό είναι που την κάνει τόσο δύσκολη. Συγχωρώντας κάποιον, βρίσκεις τη δύναμη να σβήσεις όλα όσα υπήρξαν μεταξύ σας - καλά μα κυρίως κακά - και να ξεκινήσεις από το μηδέν ξανά. Όσο κι αν σας φαίνεται πως σας κάνει το θύμα το να αφήνετε πίσω σας όσα έχετε κάνει.
Δεν συγχωρείς τον άλλον όταν έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου κάθε πράγμα που σου έκανε. For fuck's sake. Επανέλθετε λίγο. Κανείς δεν σας υποχρεώνει να συγχωρήσετε κάποιον και προσωπικά, αν έτσι είναι για σας η συγχώρεση, μην με συγχωρήσετε ποτέ. Τι να κάνω εξάλλου έναν άνθρωπο ο οποίος μου κρατά κακία για κάτι που έκανα δεν ξέρω-και-εγώ πόσο καιρό πριν..?
Το "συγχωρώ μα δεν ξεχνώ" δεν έχει και πολύ μεγάλη διαφορά από το "είμαι μνησίκακος και κρατώ κακία για κάθε μαλακία που μου έχεις κάνει". Απλά ακούγεται πιο ωραίο.
Κι όσο για μένα..? Δεν συγχωρώ συχνά. Αλλά πάντα ξεχνώ. Εξάλλου δεν φημίζομαι για την μνήμη μου. Και απλά κάποια στιγμή, όταν νιώθω πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι ξεκινάω να στέλνω κόσμο στο διάολο. Όποτε ο επόμενος μην παραξενευτεί που θα τον στείλω χωρίς να του εξηγήσω τι μου έχει κάνει και δεν θέλω να τον βλέπω.
Δεν θυμάμαι. Απλά με κούρασε. Κι ούτε κακία θα του κρατάω. Απλά έχω την τάση να βγάζω τα σκουπίδια έξω πριν βρομίσει όλο το σπίτι.
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S.: Κάποια ιστορία ήθελα να αναφέρω. Αλλά δεν μπορώ να τη θυμηθώ με τίποτα. Ε, δεν γαμιέται..?
Όχι. Δεν έχει να κάνει με ερωτικά. Ούτε με δουλειές που πρέπει να οργανώσω, ούτε με τα finals μου που ξεκινάνε όπου να 'ναι. Αν και ίσως να συμβάλλουν στην έλλειψη της υπομονής μου. Ίσως και τελικά να έχουν να κάνουν με αυτή την αηδία που νιώθω. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Ξέρεις, έχοντας περάσει από τσακωμούς και τσακωμούς πλέον υπάρχει κάτι το οποίο σιχαίνομαι όσο τίποτα άλλο. Ναι, ναι αυτή την έκφραση, τη συγκεκριμένη, που όλοι έχετε κάνει καραμέλα της μαγκιάς σας.
"Συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ" λέτε με υπερφίαλη περηφάνια και αστείρευτη σιγουριά. Κι όμως για κάποιο λόγο αδυνατώ να σας πιστέψω. Γιατί απλά αναρωτιέμαι..
Μας πως στο διάολο γίνεται να λες πως συγχωρείς ρε μαλάκα αν αρνείσαι να ξεχάσεις..? Το νόημα της συγχώρεσης είναι ακριβώς να ξεχάσεις όλα όσα σου έκανε ο άλλος. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Κι όχι να θυμάσαι μια προς μια κάθε μαλακία ή πουστιά που σου έπαιξε ο άλλος και να του τις κοπανάς κάθε τρεις και λίγο ή, ακόμα χειρότερα, να τις κρατάς στο πίσω μέρος του μυαλού σου και να τις χρησιμοποιείς ως κριτήρια αξιολόγησης της σχέσης σας. Δεν λέγεται συγχώρεση αυτό γιατί απλά δεν δίνεις την δεύτερη ευκαιρία που έρχεται μετά την συγχώρεση.
Λυπάμαι. Σας το χαλάω, το ξέρω. Μα η λέξη συγχώρεση συμπεριλαμβάνει το ξεχνώ. Αυτό είναι το νόημα της και αυτό είναι που την κάνει τόσο δύσκολη. Συγχωρώντας κάποιον, βρίσκεις τη δύναμη να σβήσεις όλα όσα υπήρξαν μεταξύ σας - καλά μα κυρίως κακά - και να ξεκινήσεις από το μηδέν ξανά. Όσο κι αν σας φαίνεται πως σας κάνει το θύμα το να αφήνετε πίσω σας όσα έχετε κάνει.
Δεν συγχωρείς τον άλλον όταν έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου κάθε πράγμα που σου έκανε. For fuck's sake. Επανέλθετε λίγο. Κανείς δεν σας υποχρεώνει να συγχωρήσετε κάποιον και προσωπικά, αν έτσι είναι για σας η συγχώρεση, μην με συγχωρήσετε ποτέ. Τι να κάνω εξάλλου έναν άνθρωπο ο οποίος μου κρατά κακία για κάτι που έκανα δεν ξέρω-και-εγώ πόσο καιρό πριν..?
Το "συγχωρώ μα δεν ξεχνώ" δεν έχει και πολύ μεγάλη διαφορά από το "είμαι μνησίκακος και κρατώ κακία για κάθε μαλακία που μου έχεις κάνει". Απλά ακούγεται πιο ωραίο.
Κι όσο για μένα..? Δεν συγχωρώ συχνά. Αλλά πάντα ξεχνώ. Εξάλλου δεν φημίζομαι για την μνήμη μου. Και απλά κάποια στιγμή, όταν νιώθω πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι ξεκινάω να στέλνω κόσμο στο διάολο. Όποτε ο επόμενος μην παραξενευτεί που θα τον στείλω χωρίς να του εξηγήσω τι μου έχει κάνει και δεν θέλω να τον βλέπω.
Δεν θυμάμαι. Απλά με κούρασε. Κι ούτε κακία θα του κρατάω. Απλά έχω την τάση να βγάζω τα σκουπίδια έξω πριν βρομίσει όλο το σπίτι.
xoxo,
FluffyUnicorn
P.S.: Κάποια ιστορία ήθελα να αναφέρω. Αλλά δεν μπορώ να τη θυμηθώ με τίποτα. Ε, δεν γαμιέται..?
No comments:
Post a Comment