Το να περπατήσεις μαζί μου δεν ήταν ποτέ εύκολο. Κάθε άλλο.
Είχα καιρό να περπατήσω κάπου μαζί σου, ίσως και αρκετά χρόνια. Εξάλλου είναι χρόνια τώρα που μεθοδικά σερνόμαστε σε αντίθετες κατευθύνσεις, μεθοδικά και βασανιστικά, χωρίς κανένας μας να τολμάει να κάνω το πρώτο βήμα να φύγει.
Πόσο ειρωνικό, συζητούσαμε για το πόσο σημαντικό είναι να μην αναλώνεσαι σε ανθρώπους οι οποίοι δεν σου κάνουν και δεν σου ταιριάζουν.
Παρόλα αυτά σήμερα περπατήσαμε παρέα.
Αναρωτιέμαι άραγε, είδες τα βλέμματα..? Άκουσες τα σχόλια που ξεστομίστηκαν χαμηλόφωνα, κάτω από προσποιητά βηξίματα..?
Μάλλον ναι. Μάλλον κατάλαβες πως ο στόχος τους ήμουν εγώ.
Συγγνώμη αλήθεια. Χρόνια τώρα μου έχεις αποδείξει πως θες να υπάρχεις στη φούσκα σου, να τα αρνείσαι όλα αυτά ή να τα μειώνεις ως ασήμαντα. Το καταλαβαίνω ειλικρινά, δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις οπότε προσποιείσαι πως δεν υπάρχει.
Ξέρεις ήθελα απλά να σε σταματήσω και να σε ρωτήσω. Γιατί δεν ασχολείσαι..? Όχι να τους απαντήσεις, αλλά να γυρίσεις και να με κοιτάξεις στα μάτια και να μου πεις κάτι, οτιδήποτε. Να με στηρίξεις.
Ξέρω, δεν θα έβρισκες τις σωστές λέξεις μάλλον. Δεν έχει σημασία, ας προσπαθούσες γαμώτο.
Όμως εσύ δεν το σκέφτηκες καν. Σκέφτηκες πως έχω μερίδιο ευθύνης, πως είναι λογικό και αναμενόμενο εφόσον διάλεξα να είμαι όπως είμαι.
Hmph.
Για αυτό εξάλλου είσαι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
xoxo,
FluffyUnicorn
Είχα καιρό να περπατήσω κάπου μαζί σου, ίσως και αρκετά χρόνια. Εξάλλου είναι χρόνια τώρα που μεθοδικά σερνόμαστε σε αντίθετες κατευθύνσεις, μεθοδικά και βασανιστικά, χωρίς κανένας μας να τολμάει να κάνω το πρώτο βήμα να φύγει.
Πόσο ειρωνικό, συζητούσαμε για το πόσο σημαντικό είναι να μην αναλώνεσαι σε ανθρώπους οι οποίοι δεν σου κάνουν και δεν σου ταιριάζουν.
Παρόλα αυτά σήμερα περπατήσαμε παρέα.
Αναρωτιέμαι άραγε, είδες τα βλέμματα..? Άκουσες τα σχόλια που ξεστομίστηκαν χαμηλόφωνα, κάτω από προσποιητά βηξίματα..?
Μάλλον ναι. Μάλλον κατάλαβες πως ο στόχος τους ήμουν εγώ.
Συγγνώμη αλήθεια. Χρόνια τώρα μου έχεις αποδείξει πως θες να υπάρχεις στη φούσκα σου, να τα αρνείσαι όλα αυτά ή να τα μειώνεις ως ασήμαντα. Το καταλαβαίνω ειλικρινά, δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις οπότε προσποιείσαι πως δεν υπάρχει.
Ξέρεις ήθελα απλά να σε σταματήσω και να σε ρωτήσω. Γιατί δεν ασχολείσαι..? Όχι να τους απαντήσεις, αλλά να γυρίσεις και να με κοιτάξεις στα μάτια και να μου πεις κάτι, οτιδήποτε. Να με στηρίξεις.
Ξέρω, δεν θα έβρισκες τις σωστές λέξεις μάλλον. Δεν έχει σημασία, ας προσπαθούσες γαμώτο.
Όμως εσύ δεν το σκέφτηκες καν. Σκέφτηκες πως έχω μερίδιο ευθύνης, πως είναι λογικό και αναμενόμενο εφόσον διάλεξα να είμαι όπως είμαι.
Hmph.
Για αυτό εξάλλου είσαι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
xoxo,
FluffyUnicorn
No comments:
Post a Comment