Δεκέμβριος.
Πάει και αυτό, η πρώτη σκέψη. Τελείωσε ένας ακόμα χρόνος. Καλύτερα από παλιότερα..? Ναι, αναμφίβολα. Ο χρόνος του χάους θα έλεγε κανείς.
Φυσικά όμως πριν τελειώσει πρέπει να περάσει κι αυτός ο Δεκέμβρης. Ένας μήνας που βάφτηκε πολλές φορές κόκκινος και κάηκε. Ο μήνας που περισσότερο από κάθε άλλον καπηταλεύτηκε τον πόνο, την απώλεια ακόμη και τη χαρά. Κάθε φορά έρχεται για να επιβάλει τα ίδια.
Φαύλος κύκλος.
Ήταν σαν σήμερα που έφυγες. Ένα κορδελάκι τοποθετημένο στη χούφτα σου, σε εκείνη την πλατεία. Πόσο θα την σιχαινόσουν σήμερα. Χαμογελαστή, μάλλον για να ξορκίσεις την απελπισία και την απόγνωση.
Δεν τα κατάφερες γλυκιά μου. Εν τέλη, δεν σεβάστηκαν την τελευταία σου ελπίδα. Έψαξα για ακόμη μια φορά για 'σένα μα σε έθαψαν - βαθιά για να χαθείς για πάντα. Πως να αντέξει εξάλλου τόση μαυρίλα ένα τόσο ωραίο όνομα.
Δεν πειράζει.
Μη φοβάσαι, δεν απέτυχες.
Κάπου ακόμα μιλάνε για σένα.
xoxo,
FluffyUnicorn
No comments:
Post a Comment